Vak2012 – USA West Coast en NYC

Zondag 15 juli – 22h30

Over een week zitten we in het vliegtuig richting San Francisco. Het gaat nu opschieten… De voorbereidingen zijn zo goed als klaar. Het is alleen zaterdag nog even de koffers inpakken. Langzaam aan maken de zenuwen plaats voor nieuwsgierigheid naar dit grote land aan de andere kant van de oceaan… Hoe zal het daar zijn? Wat zullen we allemaal gaan beleven? Het zal een bijzondere zomer worden… Via deze weblog zullen van tijd tot tijd onze belevenissen met jullie delen. Laat gerust een berichtje achter onderaan de pagina. Bye bye…

Vrijdag 20 juli – 13h00

Het werk zit erop voor mij. Rody komt over een paar uurtjes thuis en dan hebben we echt vakantie! Cecile is al volledig in de relaxmodus; maar gelukkig wel al aangekleed 🙂 We gaan aftellen……

Reisschema

• Dag 1 – 22 juli – San Francisco

Nu op Schiphol. Zoals sommige al weten, er is iets mis gegaan met de boarding passes naar san francisco bij het online inchecken. Men zegt hier, komt goed, gewoon ff langs de transfer balie in frankfurt. Hier ook even langs united gelopen, zelfde verhaal. Cat kan weer adem halen 🙂

Frankfurt: We hebben de tickets, Cat was idd al ingechekt..

We zijn in SFO. Helemaal gaar dus we kruipen snel in bed. Reis wel heel voorspoedig verlopen. En van de strenge douane waar we voor gewaarschuwd waren hebben we niks gemerkt…

• Dag 2 – 23 juli – San Francisco

Goedemorgen! Het is hier half 7. We hebben uren liggen woelen en draaien met zo nu en dan een hazenslaapje. Nu het buiten licht is kunnen we opstaan. Onze magen rommelen. De stad ontwaakt en we popelen om naar buiten te gaan….

19h30. We hebben de hele dag door SF geslenterd. We waren al vroeg op pad na een stevig ontbijt (Cecile heeft zelfs een worstje gegeten). De eerste indrukken waren matig. Er hingen en lagen veel daklozen langs de route die we liepen en op sommige plaatsen stonk het enorm. Het was nog vroeg en de stad moest duidelijk nog tot leven komen. Het werd gedurende de dag drukker op straat en hiermee kwam er ook veel meer gezelligheid. Na een bezoek aan China Town (waar je voor een appel en een ei souveniertjes kunt aanschaffen) hebben we het Cable Car Museum bezocht. Erg leuk om te zien hoe dit ingenieuze systeem werkt. Er is nergens op de wereld een vergelijkbaar systeem. In een tram zelf hebben we nog niet gezeten… Ze zijn afgeladen vol met toeristen en er stonden veel mensen bij de haltes. Misschien hebben we morgenochtend meer geluk. Het liefst willen we dan ook aan de zijkant op zo’n plankje staan..



In de middag kon Cecile haar hart ophalen in wat volgens haar bevindingen ‘de hemel’ is. Eigenlijk was het een echte Paul Frank Store! Tja dan is het aanbod van de Bruna thuis toch een beetje treurig… Dus met een T-shirt rijker verlieten we de winkel. Uiteraard hebben we alle drie, na een lunch op Union Square, een nieuwe jeans gekocht.

De politiewagens zijn net als op tv en het geluid ook waardoor je constant het gevoel hebt in een film te zitten. Het idee dat we werkelijk in de USA zijn dringt langzaam door. Het is toch wel heel bijzonder zo ver van huis te zijn in een wereld die lijkt op de onze maar toch zo anders is/voelt. Omdat we alle drie moe zijn hebben we wat brood, kaas en fruit gekocht. We eten lekker op onze kamer, misschien leggen we nog een kaartje en dan gaan we bijtijds naar bed. Morgen willen we gaan fietsen over de Golden Gate bridge.

• Dag 3 – 24 juli – San Francisco

Vanmorgen werden we toch weer vroeg wakker. Uiteindelijk hebben we het tot half acht kunnen rekken. Daarna langzaam aan opgestaan, thee gezet en aangekleed. Het ontbijt in het hotel gisteren was best aardig maar ontzettend duur. Dus we zijn vanmorgen bij Sam’s diner geweest. Cecile en Rody hadden twee eieren, sunny side up, met (jawel) gebakken aardappels. Iedereen weet hoe dol Cecile daarop is…. 🙂 Dus die hoefde voorlopig niet te eten.

Met de Cable Car (helaas niet op het plankje) naar pier 39. Daar hebben we fietsen gehuurd. Langs de kust zijn we naar de Golden Gate Bridge gefietst. We waren trots op Cecile die op een paar aardige klimmetjes heel wat mensen voorbij kon fietsen die allemaal waren afgestapt. Op de brug was het druk maar het was een geweldige ervaring! Het is heel bijzonder hier te zijn.



Met de Ferry zijn we teruggevaren naar pier 41. De boot voer vlak langs Alcatraz. Ook leuk om even gezien te hebben. Toen we weer aan land waren hebben we pier 39 bezocht. Wat een kermis was dat. Massa’s mensen, winkels vol met zooi, nog meer mensen, overal eten en nog meer mensen. Een plek om snel weer te verlaten. Natuurlijk nog wel even bij de zeeleeuwen gekeken. Er waren er niet veel. De meeste vertrekken in de zomer om elders kleintje op de wereld te zetten…

Met de bus zijn we terug naar het hotel gegaan. We hebben nog even het stadhuis bekeken; een prachtig gebouw met veel ornamenten in marmer. Er leven hier wel veel mensen op straat. Sommige zien er heel zielig uit. Cecile heeft het er moeilijk mee… Dikke tranen bij het aanzien van een man in een rolstoel die op een kruispunt aan het bedelen was. Helaas is dit de realiteit en beseffen we maar weer eens hoe goed we het hebben.

Morgen gaan we de auto ophalen en dan vertrekken we richting Yosemite. Spannend.

• Dag 4 – 25 juli – Yosemite National Park

Vandaag hebben we de auto opgehaald. De keuze is gevallen op een Mazda CX7. In de garage (waar we er zelf een uit mochten zoeken) leek het een enorm gevaarte. Op de weg vallen we niet op. Het is geweldig hier te rijden. Was even onwennig maar Amerikanen rijden erg relaxed. De vrachtwagens vinden we echt te gek, zo gaaf (net als in de film). Toen we SFO uitreden veranderde het landschap snel in een glooiend goudgeel gebied met veel windmolens. Langzaamaan reden we de bergen in. Bij de Walmart hebben we boodschappen gedaan. Pindakaas, brood, kaas, wat fruit, water en een koelbox met een zak ijs. Het hotel was leuk. Een kamer met keuken, helaas wat minder mooi uitzicht maar wel een lekker zwembad…. Omdat we de afgelopen dagen niet echt heel lekker hadden gegeten verheugden we ons enorm op een pizza in het pizzarestaurant. We deelden een enorme pizza, de wijn zat in een plastic beker…. (beetje jammer). De pizza was te goed gevuld, er zaten zelfs noten in… Niet bepaald een lekkere combi. Echt een feestmaal was het dus wederom niet. Als het zo doorgaat vallen we allemaal een paar kilo af.





• Dag 5 – 26 juli – Yosemite National Park

We waren vroeg uit de veren. Na een ontbijtje van bruin geroosterd brood (het bruine brood is lekkerder dan het witte, dat is zoet) met jam zijn we naar het park gereden. Het is daar adembenemend mooi! We waren lekker vroeg dus het was nog niet zo druk. Yosemite is immers het drukst bezochte park van de USA. Met de shuttlebus zijn we naar Happy Isles gereden en daar hebben we een trail gelopen van ca 3 mijl naar de Vernon Falls. Prachtige waterval. Onderweg tientallen eekhoorns gezien maar ook een hert en een Bobcat. Terug bij het Visitorcenter het museum en het indiaanse dorp bezocht. Indianen zijn immers de oorspronkelijke bewoners van dit gebied. Daar hebben we een oude dame gezien die prachtige manden vlocht van gras en wortels. Cecile heeft daarna door middel van een aantal vragen en het afleggen van de eed een junior ranger badge gekregen. Onze scout is dus nu ook officieel een ranger!







• Dag 6 – 27 juli – Yosemite National Park

We blijven vroege vogels. Vandaag na het ontbijt met de auto naar Tenaya lake. Een prachtig meer midden in de bergen. De route er naartoe was prachtig. Het landschap is zeer divers en maakt veel indruk op ons. Onderweg stoppen we regelmatig om van het uitzicht te genieten. Het landschap is behoorlijk rotsachtig. De bomen groeien hier letterlijk op de rotsen. Door de spleten wordt het regenwater naar de boomwortels geleid. Bij het meer heerlijk op het standje gezeten. Op de weg terug zijn we gestopt bij Tuolumne grove. Vanaf de parkeerplaats hebben we een wandeling gemaakt naar de grote sequoia bomen. Ze zijn enorm, maar het is haast niet te zien omdat alles hier zo groot is. We proberen ons voor te stellen hoe zo’n exemplaar het in onze tuin (en die van de buren) zou doen… Weinig zon meer denk ik. Wat ons opvalt is dat er ontzettend veel toeristen zijn maar geen commercie. Gewoon picknicktafels en hier en daar een toilet. Iedereen neemt alles zelf mee. Je kan dan ook bij elk hotel ijs krijgen voor in de koelbox. Het ontbreken van de commercie maakt het park extra bijzonder wat ons betreft.





• Dag 7 – 28 juli – Kings Canyon / Sequoia

Vandaag werden we pas om half negen wakker… Later dan gepland. We pakken snel onze spullen en vertrekken richting het zuiden. In Kings canyon bezoeken we wederom een groep sequoia bomen. De wandeling er naar toe was leuk (je kon er ook met de auto komen maar we hadden al lang genoeg in dat ding gezeten). Deze bomen waren nog groter dan gisteren. De Grant tree (de naam zegt het al) was de grootste. Enorm, maar ook hier haast niet in normaal perspectief te denken. Het is hier prachtig en we verlaten het gebied met gemengde gevoelens. We hadden nog wel even willen blijven….. Door de wijnvelden en de fruitplantages door rijden we richting Visalia. We komen door heel verschillende gebieden. Veel Amerikanen wonen hier in kleine armoedige huizen die meer weg hebben van een stacaravan.

In het hotel aangekomen bleek er toch een zwembad te zijn! We hebben zelfs uitzicht op het zwembad vanuit de kamer. Even voor de volledigheid: het zwembad is binnen. We kunnen dus niet zien of de zon schijnt… Omdat we vandaag weinig hadden gegeten (na het ontbijt alleen wat fruit en een koekje) besloten we uit eten te gaan. Het was heerlijk! Rody en Cecile hadden een hamburger, ik een clubsandwich. De borden waren alleen zo afgeladen dat het echt onmogelijk was alles op te eten. Leuk om te lezen dat Eva haar eerste tand heeft verloren… Cecile heeft gisteren een kies verloren.. Gelukkig komt de tandenfee hier ook. De kies leverde 1 dollar op.





• Dag 8 – 29 juli – Las Vegas

Vanmorgen hadden we de wekker vroeg gezet. Om 8h00 zaten we in de auto richting Vegas. Het was een lange rit van ca. 600 km. Ontbijtje bij Starbucks! Jammie, lekkere koffie… De eerste paar honderd kilometer reden we lekker weg. Het landschap veranderde langzaam in een woestijn. De temperatuur steeg naar 41 graden. Thuis hadden we een romantisch beeld van de weg, zo’n lege stoffige weg waar je af en toe een auto tegen komt. Haha, nou vergeet het maar. Het was twee rijen dik honderden kilometers door de woestijn. En dan ineens ligt daar de stad. Een absurde wereld waar alles nep is. Bij het hotel rook het naar kokos. Elk hotel schijnt zo zijn eigen lucht te hebben (idioot). De kamer is groot, net als alles hier. Overal gebeurt wat, overal is geluid. Je moet eerst door een casino lopen, dan een enorme hal door en dan zitten we op de 9e. Het zwembad is super mooi maar ook daar constant muziek. Onze oren tetteren er helemaal van. Het is een echte entertainmentfabriek. Alles gaat hier 24/7 door. Er zijn nergens klokken te bekennen, zo blijven mensen langer spelen. Ik (Catelijne) kan het allemaal niet echt waarderen. Had liever nog een dagje in een van de parken gebleven tussen de eekhoorntjes. Ben blij dat we hier maar twee nachten blijven. Been there, done that. Cecile en Rody vinden het overigens geweldig 🙂







• Dag 9 – 30 juli – Las Vegas

Vanmorgen hebben we lekker uitgeslapen. Toen we gisteren incheckten kregen we vouchers voor het ontbijtbuffet. Daar hebben we natuurlijk gebruik van gemaakt. Het buffet was goed. Lekkere broodjes, veel fruit, ei, kaas, zoete broodjes. Kortom, een goed begin van de dag. We waren van plan naar de Hooverdam te gaan maar we hebben besloten om nog wat van de stad te bekijken, vanavond willen we namelijk naar een show. De keuze is gevallen op Cirque du soleil. We kijken er erg naar uit. Nadat we een dagkaartje voor de bus hebben gekocht (we hoppen op en af want echt lekker is het niet om te lopen in de zon) zijn we naar The Venetian gegaan, een hotel waar ze Venetië hebben nagebouwd. Gondels varen door het hotel. Het is echt te bizar voor woorden. Nog even wat souvenirs gekocht en toen op weg naar de Stratosphere Tower, vanaf deze toren heb je uitzicht over de hele stad. Helaas zijn we niet naar boven geweest, koste weer bijna 60 dollar… We lopen hier leeg. Dus gezellig terug met de bus naar ons hotel om lekker in het zwembad te duiken. Onderweg onze ogen uitgekeken. Een limo is hier niet bijzonder, we zagen verlengde Hummers, de Eifeltoren, het Vrijheidsbeeld, en ga zo maar door. Om hotel New York gaat een heuze achtbaan. Dit is een speeltuin voor (sommige) grote mensen…



Nu zit Cecile lekker in bad, we hebben zo’n groot driehoekig bad dus dat vindt ons meisje heerlijk! Straks gaan we even wat eten, het wordt een snelle hap. Gisteren hebben we uitgebreid gegeten in het MGM hotel bij het buffet; keuze in overvloed! Echt allemaal lekker, vooral de toetjes! Of we nog een gokje wagen? Nee… Geluk in de liefde hè! 🙂

1h30

De show was werkelijk fantastisch!!! Wat een spektakel. Echt een belevenis. We hebben er alle drie enorm van genoten.



Na de show met de bus terug naar het hotel waar we nog even wat wilden drinken. Da’s niet eenvoudig met een 12-jarige in je gezelschap. We mogen nergens met haar zitten. Uiteindelijk is het gelukt, kon ik nog een glas wijn drinken (mijn derde deze vakantie; dronken word ik hier niet). Nu liggen we uitgeteld op bed. Morgen verlaten we deze gekke stad. Leuk om een keer gezien/beleefd te hebben. Zoin NP wacht op ons… Rust!

• Dag 10 – 31 juli – Zion

Na het ontbijt hebben we alle gokkasten en pokertafels achter ons gelaten. De Interstate 15 van Las Vegas af is een stuk rustiger dan de weg er naartoe. Het is een mooie rit door bergen/woestijn en even rijden we in de regen. Er is regen en onweer voorspeld voor vandaag en de komende dagen. We rijden eerst naar St. George. Deze stad werd eind 1800 opgericht door de mormonen. Er wonen ontzettend veel mormonen in Utah. Zouden we Tom Cruise nog tegenkomen?





Nadat we hebben ingecheckt en onze spullen op de kamer hebben gezet vertrekken we richting Zion National Park. Het is ongeveer een uurtje rijden. Het landschap wordt steeds mooier. Grote rode rotsen kleuren het uitzicht.



Bij het park aangekomen bezoeken we het visitor center. Omdat het al in de middag is hebben we niet veel tijd. We vragen aan een van de parkrangers wat hij ons adviseert. En zo zitten we een kwartier later in een shuttlebus die tot het eind van de canyon rijdt. Zo zien we veel in een korte tijd. Aan het eind van de route is een wandeling uitgezet langs de rivier. Rody is wat teleurgesteld omdat dit een route is die zelfs toegankelijk is voor rolstoelen. Lopen we dan met onze wandelschoenen….. De route van ca. 3,5 mijl leidt wel mooi door de kloof die steeds smaller wordt. De rivier kabbelt rustig voort. Aan het einde van de wandeling is het startpunt van een andere route. De ‘narrow’. Deze loopt door de rivier. We kunnen deze route niet lopen vanwege het dreigende weer. Als we op de terugweg zijn begint het ineens ontzettend te onweren en te regenen. We schuilen onder een rots met nog een aantal andere mensen. Even gaat het flink tekeer. Dan zien we ineens een enorme waterval ontstaan aan de overkant van de kloof. Duizenden liters water kletteren van grote hoogte naar benden. Het is wonderbaarlijk hoe snel dit gaat. We staan ongeveer een half uur te schuilen en het water in de rivier stijgt zienderogen. Hele boomstammen worden door het kolkende water meegesleurd. We begrijpen de Floodwarning nu veel beter…. Als het droog wordt willen we onze weg vervolgen. Het pad wordt alleen ‘gestremd’ door een tweede waterval die naast het pad klettert… Waanzinnig om te zien!!!! We nemen een aanloop en spurten door het spetterende water. Al met al een heel bijzondere ervaring ondanks het rolstoelpad 🙂







Inmiddels is het half 7 (het tijdsverschil met NL is nu 8 uur) en we rammelen (vergeten te lunchen…). Cecile kiest voor ons een pizza restaurant uit waar we een salade en een pizza delen. Dat gaat er wel in. We rijden in de schemer naar het hotel. Als we aankomen is het donker. De bergen in de verte kleuren roze, oranje en wit door het onweer. Het spookt daar behoorlijk.

Bij het hotel is het droog en tot Cecile’s grote vreugde is het zwembad tot half 11 open… Dus daar ligt ze nu lekker in. Hopelijk staat Iida (in Finland) vandaag vroeg op. Kan ze nog even chatten met haar vriendin die ze inmiddels al even moet missen. Morgen rijden we naar Bryce Canyon. Vandaag was in ieder geval een heel bijzondere dag.

————-

Hi Leontine,

Haha, je hebt gelijk…. Had gewoon erg gehoopt hem even tegen het lijf te lopen denk ik…. Dan maar in LA de ogen open houden. Met jou alles goed? Hoe was het huis?

X

————-

• Dag 11 – 1 aug – Bryce Canyon

Vanmorgen hebben we een beetje uitgeslapen. Toen snel ingepakt en op zoek naar een supermarkt in de buurt waar ze zelf brood bakken. Dat was de moeite waard! Heerlijke verse knapperige broodjes die eens niet zoet waren. Mmmmmm. Op de parkeerplaats ontbeten. Toen in de Gap factory outlet wat truien gekocht en een paar knalgele slippers voor Cecile.

Daarna zijn we richting Bryce canyon gereden. Onderweg hebben in Cedar City het Frontier Homestead State park museum bezocht. Een grappig museum met koetsen, werktuig ed uit de tijd dat de pioniers naar dit gebied kwamen om ijzer te winnen. Ons tweede heerlijke broodje opgeknabbeld op de parkeerplaats van het museum. De stad zelf was niet zo bijzonder. Gezellige centra met terrasjes en winkeltjes kennen ze hier niet. Dat is wel jammer. Steden hebben ook niet echt een centrum… We vervolgen de weg. Het landschap is afwisselend maar niet heel bijzonder. Wel veel groener dan ik had verwacht. Vlak voor Bryce rijden we langs Red Rock. Het is gaan regenen en het is nog maar een graad of 18. We vertrokken met 31 graden uit St. George. De rotsen zijn grillig en prachtig rood. Wat een bijzonder land.



Nadat we hebben ingecheckt en al onze spullen in de kamer staan rijden we naar het visitor center. Van daar uit rijden we met onze eigen auto naar de verschillende viewpoints. Bryce is geen echte canyon. Het is meer een amfitheater. Een zeer bijzonder, onvergelijkbaar landschap. Ontstaan door de effecten van water, wind en tijd… Het is nog maar 12 graden als we bij Brce viewpoint staan. Brrr… Wat een schril contrast met vanmorgen. Morgen gaan we naar beneden. Nu was het al laat en te slecht weer. We hadden ook wel trek. Bij het restaurant aan de overkant van de straat eten we steaks en salade + frietjes. Mmmm. Het vlees smaakt hier echt heerlijk. Vanavond bijtijds naar bed. Hopen dat de zon morgen schijnt…



• Dag 12 – 2 aug – Bryce Canyon

Vanmorgen hadden we de wekker vroeg gezet. Snel ontbeten met broodjes die we gisteren ook in de supermarkt hadden gekocht. Niet bijzonder maar ook niet zoet. We konden dus lekker vroeg op pad. In tegenstelling tot gisteren was de lucht strakblauw en scheen de zon. Het was pas half 9 en best nog fris. We reden met de auto naar Sunset point. Van daar uit hebben we twee trails gecombineerd gelopen. Zo al met al een kilometertje of 5. We daalden eerst zo’n 150 meter af. Het was lekker rustig op de trail dus we konden overal mooie kiekjes maken en genieten van het uitzicht. Beneden aangekomen liepen we tussen de rode, spitsige rotsen/pilaren (hoodoos) en bomen door. Helaas weer geen beren, ratelslangen of mountain Lions gezien. Wel hele leuke kleine eekhoorntjes. Tegen de tijd dat we weer boven waren werd het onaangenaam druk. De Navajo trail is de meest populaire trail dus de laatste meters moesten we ons een weg banen door een stroom Japanners. Blij dat we vroeg op waren gestaan! Het was een fantastische wandeling.











We zetten onze reis voort met de auto. Onderweg zien we veel herten langs en op de weg. Het is ca. 25 km rijden naar Rainbow point. Vanaf hier een prachtig uitzicht over de omgeving. We hebben helder weer waardoor we (volgens het boekje) zeker 160 km ver kunnen kijken. Hier eten we onze self-made-lunch op. Op de weg terug stoppen we bij Nature Bridge. Van daar een prachtige doorkijk door een rode, door de natuur gevormde brug. Ik was er even stil van. De foto’s die we maken geven slechts een idee van de ervaring…..





Terug bij het hotel moeten we eraan geloven; Cecile wil zwemmen. Dat heeft ze ook wel verdiend. Helaas is er alleen een binnenzwembad, gelukkig met een terras buiten, want de temperatuur is hier aangenaam. De komende dagen zal het zeker warmer worden. In het zwembad vermaakt Cecile zich met de andere kinderen die hier zijn. Na 3,5 uur vinden we het wel genoeg. Het is inmiddels bewolkt geworden en als we teruglopen naar het hotel regent het. Vanavond eten we, op verzoek van Cecile, noodles op de hotelkamer. Lekker uit de microwave… De Cowboy-dinnershow laten we maar aan ons deurtje voorbij gaan. Haha. We hebben gelukkig ook heerlijk sappig vers fruit, dus we komen de avond wel door. Het is bovendien ook goed voor ons budget, want dat gaat rap hier. In de parkwinkels is weinig te krijgen en alles is schreeuwend duur. Dat geldt overigens ook voor de supermarkten in de grote stad. Een zak chips kost bijvoorbeeld ruim 4 dollar. Omdat we niet kunnen koken (behalve dan in de mircowave) en beperkt kunnen koelen is de keuze extra beperkt. Morgen rijden we naar Lake Powell. Een rit van een kleine 3 uur.

Dank trouwens voor alle leuke reacties. Leuk dat zoveel mensen ons volgen en leuk om ook wat van jullie te horen!

En, ja opa en oma: Cecile heeft al aardig wat kiekjes gemaakt. Het exacte aantal staat op 1.163. Daar komen dan de meer dan 900 foto’s van Rody bij. We kunnen thuis dus nog even nagenieten met het uitzoeken. Dat boek met 80 pagina’s zit in no-time vol.

Eva: wat heb je een prachtige vlecht in je haar! Ik heb de foto op Cecile’s telefoon bekeken. Kan je daar ook mee onder de douche? Justin: ik hoorde van Cecile dat je je rijbewijs hebt gehaald! Was vast erg leuk om te doen? Kus, Kika

Veel liefs voor iedereen. Bye…

• Dag 13 – 3 aug – Lake Powell

Rond de klok van 10 uur verlaten we het hotel in Bryce. Cecile koopt nog even een cadeautje voor Iida, we tanken de tank vol (dat is wel goedkoop!), posten wat kaarten en gaan op weg. De wegen zijn eindeloos lang en recht. We doen er toch langer over dan verwacht. Het is wel fijn rijden hier. Lekker op de cruisecontrol. De meeste mensen houden zich keurig aan de snelheid dus er zijn weinig vervelende inhaalmanouvres. Het rijden in een automaat is ook relaxed. Begrijp niet waarom we dat in NL niet doen. In Kanab (klinkt Marokaans) zien we een café met een terras. We besluiten daar even lekker thee te drinken.





We ‘winkelen’ nog wat. Echt heel gezellig is het ook weer niet. Geen gezellige bakkertjes of leuke winkeltjes. Wel een drive true pinautomaat.

We lunchen bij Subway. De broodjes zijn er lekker en je kan zelf bepalen wat ze er allemaal op doen. Zo kunnen we de hoeveelheid beleg enigzins beheersen. De meeste sandwiches hier hebben meer beleg dan brood. Als we vertrekken durft Cecile haar beker niet bij te vullen. Het free refill principe vindt ze maar vreemd. Dus wat doe je bij twijfel? Je gaat het vragen. Netjes in de rij. En… Het mocht natuurlijk. Je kan je hier helemaal misselijk drinken…..

We vervolgen onze weg. Vlak voor Page bezoeken we de Glen Canyon Dam. Deze dam is gebouwd begin jaren 60. Door deze dam wordt een watervoorraad voor ca. 23 miljoen mensen voorzien. Daarnaast is het een energiecentrale. Uiteraard voorziet het meer ook in vele recreatiemogelijkheden. De beveiliging op de dam is strenger dan op het vliegveld. Er mag geen tas mee naar binnen. De rondleiding was interessant. We liepen over de dam en gingen in de dam helemaal naar beneden. Daar was het maar 11 graden.





Na ons bezoek aan de dam rijden we naar Page. Deze stad is in 1959 gesticht. Allereerst als woonplaats voor de werknemers die de dam hebben gebouwd. Nu leeft het van het toerisme. Lake Powell is een watersportparadijs (in de woestijn). Voordat de dam hier kwam was er niets. Alleen een bloedhete woestijn. Zo ziet er nu nog uit. Droge, dorre omgeving en dan ineens een stad met hotels en groene grasvelden/golfbanen. Morgen gaan we het meer beter bekijken. In de middag hebben we plekken gereserveerd voor en excursie naar Antelope Canyon wat heel bijzonder moet zijn. We eten heerlijk in het restaurant van het hotel en zien de zon ondergaan. Op de kamer kijken we Toys Story 3. Lekker lui op bed (de bedden slapen allemaal heerlijk).



• Dag 14 – 4 aug – Lake Powell

Vanmorgen besluiten we lekker in het hotel te ontbijten. Cecile bakt bij het buffet haar eigen wafel. Jammie. Na het ontbijt maken we ons klaar om naar het strand te gaan. We hebben op internet gelezen dat je kunt zwemmen bij Lone Rock. Klinkt romantisch. We zien het al helemaal voor ons… Het is ongeveer 15 min rijden. Er moet 15 dollar betaald worden om het strand op te komen. Omdat we een annual national park pass hebben kunnen we gewoon doorrijden. De teleurstelling is groot en hilarisch tegelijk. Op het strand staan honderden campers en auto’s vlak langs de waterlijn. We rijden een stuk het strand op en doen nog een poging een ‘gezellig’ plekje te vinden. Niemand zwemt. Iedereen is hier om met een speedboat of een waterscooter het meer op te gaan. Wat een land. De plek is mooi, maar wat ze ermee doen….



We rijden naar Page. Het stadje zelf is ook weinig inspirerend. We winkelen wat maar worden er niet warm van. Ik wil nog een nieuwe spijkerjas kopen maar Rody vond het geen goed idee. Gelukkig heb ik de foto… 🙂



We besluiten snel wat inkopen te doen en de rest van de middag bij het zwembad door te brengen. De supermarkt die we vinden is super. Heerlijk brood, genoeg vers fruit en lekkere kaas. We slaan ‘groot’ in. Terug in het hotel eten we de lekkere niet-zoete-broodjes voordat we het zwembad induiken.

Om 4 uur vertrekken we weer richting Page voor de excursie naar Antelope Canyon. Een echte Navajo-indiaan (met snelle zonnebril) brengt ons in ca. 20 min met een pick-up naar de canyon. We rijden een groot deel door het zand. Het was een echte bumpy ride… Het zweet stond in mijn handen maar het was het meer dan waard. Antelope Canyon is werkelijk beeldschoon. De ‘kunstenaars’ wind en water hebben in de tijd een prachtige canyon gevormd. De canyon is ca. 400 meter lang en we blijven er een klein uurtje.









Terug in Page eten we bij de Mexicaan burrito’s. Daarna terug naar het hotel om nog even te zwemmen onder de sterrenhemel. Het blijft warm buiten. Morgen gaan we naar Grand Canyon. Lake Powell is niet bepaald een plek om terug te keren. Antelope Canyon maakte de trip hier naartoe echter meer dan de moeite waard. Voor fotografen onder onze volgers (pap en Patrick), we hebben vandaag aan jullie gedacht. Jullie zouden er de prachtigste foto’s kunnen maken…. We vinden die van ons al aardig gelukt (licht is de zon die de canyon in schijnt, we denken dat het rond 13uur nog mooier moet zijn als de zon hoger staat).

• Dag 15 – 5 aug – Grand Canyon



Na een ontbijtje op de kamer verlaten we Page even voor 10 uur. De rit naar Grand Canyon is overwegend saai. Het is bewolkt en het regent een groot deel van de rit. We worden wat treurig bij het aanzicht van de woonomstandigheden van de Navajo indianen. Armoedig en vervallen. Sommige proberen langs de weg in stalletjes souvenirs te verkopen, maar echt aantrekkelijk ziet het er niet uit…



We rijden Grand Canyon in vanaf Desert View. In de regen bekijken we het eerste uitkijkpunt over de Canyon. Het uitzicht is beperkt vanwege de regen. We rijden verder. Bij een van de volgende viewpoints is het droog. We eten even een broodje en genieten van het uitzicht. We naderen Grand Canyon Village en bezoeken het visitor center. Bij een van de uitkijkpunten over de Rim denken we alle drie hetzelfde; het is hier zo groot dat je geen enkel idee meer hebt van diepte/hoogte. Is het 500 meter, 1.000 meter of meer? Het lijkt eigenlijk net een plastic maquette waar je naar staat te kijken, de kleuren zijn ook heel apart….

We rijden naar het hotel en checken in. Het hotel valt een beetje tegen. Naast het hotel is een IMAX theater, daar tonen ze een film over de Grand Canyon. We bekijken deze film. De film neemt ons mee in de geschiedenis van de Canyon, haar bewoners en ontdekkers. Erg mooi.

Na de film besluiten we terug te gaan naar het park. We nemen de shuttle bus zodat we veel zien en lopen een stuk van de route om beter uitzicht te hebben. We besluiten dat we morgen een trail gaan lopen die de Canyon in gaat. We hopen dan iets meer mee te krijgen van de grootsheid van dit gebied.





• Dag 16 – 6 aug – Grand Canyon

We staan bijtijds op. Om half negen rijden we het park in. We hebben besloten om vandaag het eerste deel van de Bright Angel trail te lopen. Dit is 350 meter dalen over een lengte van 2,5 kilometer… En dan weer dezelfde weg terug. We hebben voldoende water en eten bij ons. Het weer is lekker. De zon schijnt en het is zo’n 25 graden. We doen het rustig aan. In een uur zijn we bij het rustpunt. De trail loopt verder door, maar dat laten we graag aan de wat meer geoefende hikers over. Onderweg genieten we van het uitzicht. De beleving in de canyon is toch echt anders dan er bovenop. Onderweg zien we weer veel eekhoorntjes en een aantal prachtige grote, gele vlinders. Een exemplaar was zo geduldig even te poseren…







De weg terug hebben we in 5 kwartier gelopen. Best pittig. Een aantal gezinnen met kleine kinderen worstelen zich een weg naar boven. Best zielig om van die kleine hummels zo’n trail te laten lopen. Er werd gehuild, onderhandeld en uiteindelijk gedragen…

Eenmaal boven trakteren we onszelf op een groot glas limonade en een hotdog voor de liefhebbers. Daarna lopen we een korte trail van 3 km langs de Rim. Deze ‘time trail’ laat veel van de verschillende steensoorten in dit gebied zien aan de hand van een tijdlijn die loopt van 1860 miljoen jaar geleden tot nu. Aan het eind pakken we de bus terug naar de auto. Het is mooi geweest. We verlaten het park en nemen (nou niet allemaal…) een duik in het ijskoude zwembad van het hotel. Morgen rijden we via Sedona, het schijnt daar heel mooi te zijn, naar Scottsdale. Het is daar 45 graden…. Hummm, maar het zwembad is daarentegen tot 24h open 🙂

Er zijn hier veel soorten vogels. Ook deze enge zwarte vogels. Een soort raaf die zich gedraagt als een meeuw bij ons. We moeten nog even opzoeken wat het precies is. Iemand een suggestie?



• Dag 17 – 7 aug – Scottsdale

Om acht uur vertrokken we vanuit Tusyan. Het is al 24 graden. Zonder ontbijt want daar had nog niemand trek in. Rond half 10 kwamen we een bord van de Safeway tegen. Inmiddels onze favoriete supermarkt. Dat betekende verse, lekkere, broodjes EN koffie bij Starbucks!

We rijden richting Sedona. De rit er naar toe is prachtig. Eerst rijden we door bossen met dennebomen. De bermen zijn begroeid met kleine zonnebloemen. Daarna rijden we de bergen in. Het is Oak Creek Canyon. Prachtige ruige, rode bergwanden, veel groen en een kabbelende creek. Omdat we overal fee moeten betalen om te stoppen en te kijken besluiten we rustig door te rijden.



We rijden naar Sedona. Dit plaatsje is, in tegenstelling tot wat we de laatste weken hebben gezien erg gezellig. We gaan op zoek naar Tlaquepaque. Een Mexicaans ogend wijkje waar allerlei kunstwinkels gevestigd zijn. Het schijnt niet ver te zijn van waar we onze auto hebben geparkeerd. We lopen erheen. Het is inmiddels 37 graden…. Het wijkje is klein maar nog gezelliger dan we hadden gedacht. Heel sfeervol. Ik koop een armband en we kijken wat rond. Het is romantisch met alle doorkijkjes, fonteinen en bloeiende planten. Dit is de meest vredige plek in de USA tot nu toe. Als we uitgekeken zijn lopen we terug naar de auto. Terug, omhoog in deze warmte is niet grappig.





We vervolgen onze weg naar Scottsdale, een stad aan de rand van Phoenix. De temperatuur loopt op tot 47 graden…. Het landschap verandert snel. We rijden weer door de woestijn, honderden enorme cactussen sieren het landschap. Wat een contrast met vanmorgen. Zo is elke rit toch weer bijzonder.



We hadden nog wat plannen voor onderweg, maar gezien de warmte willen we nog maar een ding: zwemmen. Het hotel is werkelijk super! Wat een luxe. Er zijn twee zwembaden. Een met een heus strandje erbij. Allemaal luxe ligbedden… Ja, hier houden we het wel even uit.

We eten wat in het hotel (lekker!!) en duiken weer het zwembad in. Afkoelen doet het amper. Het is nu half negen en nog 40 graden.. Er zijn dus omstandigheden waarbij je zelfs mij het zwembad in krijgt 🙂 Morgen rijden we in een best lange rit (ca 5 uur) naar Palm Springs. Maar pas nadat Cecile nogmaals heeft gezwommen. Ze staat er, zeg ze, vroeg voor op.



Dank voor alle leuke reacties en het de namen van de vogel/vlinder. Veel liefs van ons 3 voor iedereen…

• Dag 18 – 8 aug – Palm Springs

Vandaag was Cecile in no-time uit bed toen ik haar riep en zie dat het al kwart over 8 was (we hadden eerder op willen staan). Het zwembad lonkte. 2 min later had ze haar bikini aan. En zo lagen we even voor half negen in het zwembad. Buiten was het alweer een graad of 40. Na het zwemmen ontbijten we in het hotel. Nou ja, ontbijten. Cecile at een grote wafel met slagroom en gelukkig nog wat gezonde aardbeitjes….

We vertrokken tegen half elf. De weg naar Palm Springs was saai, lang en bloedheet. De temperatuur steeg tot 48 graden. Onderweg zagen we nog mannen aan het werk in de berm. Onmenselijk toch? We komen rond half 4 aan in Palm Springs. Onderweg stoppen we alleen voor een sanitaire pauze, even de benen strekken is in 48 graden niet fijn. We zien in de woestijn wel een aantal kleine wervelwindjes die zand meters hoog de lucht in zuigen.





In Palm Springs besluiten we eerst boodschappen te doen bij de Safeway. We kopen een salade, verse broodjes, ham en aardappelsalade. Met deze picknick op zak zoeken we de Aerial Tramway op. Deze kabelbaan brengt ons van 2.643 feet naar ruim 8.516 feet in een minuut of tien.



We vertrekken uit de woestijn met 45 graden, als we boven komen is het een graad of 24 en kijken we uit over een prachtig dennenbos! Wow…. Wat een contrast. En wat een verademing….

We eten ons avondmaal op aan een van de picknicktafels in het bos en komen een beetje bij van de toch wel zware rit. Rody kan zelf nog even genieten van het avondzonnetje. Als de zon achter de berg verdwijnt pakken we de tram terug. We kopen nog een souveniertje en weer een cadeautje voor Iida…. Dit konden we echt niet laten liggen 🙂





Beneden is het warm, maar omdat de zon weg is, is het veel beter uit te houden. We rijden door Downtown Palm Springs, het ziet er gezellig uit maar we besluiten toch lekker door te rijden. We zijn best moe. We zwemmen nog even onder een heldere sterrenhemel. Het is een meer dan zwoele avond. Daarna kijken nog even naar de OS. Dat doen we elke avond. Gisteren hebben we met veel plezier (en wat vertraging) de finale van Epke gekeken. Het is trouwens grappig om te zien dat de Amerikanen iedere avond vol trots laten zien hoeveel medailles ze hebben… Maar als we USA en EU vergelijken…dan komen wij vast een heel end. Het vergelijk zal iig een stukje eerlijker zijn. Morgen rijden we naar San Diego. Daar is het weer gelukkig een stuk aangenamer.

@Leontine: de kaart hebben we per ongeluk gewist…. Hij staat thuis op de laptop. Sorry…

@Huib: ik begrijp nu waar de inspiratie voor een palmboom op de oprit vandaan komt.

• Dag 19 – 9 aug – San Diego

We ontbijten in het hotel bij de bar naast het zwembad. Lekker buiten maar gelukkig wel onder de ventilator… Want het is al warm. Cecile wil nog even zwemmen. Na een korte duik en een snelle douche zitten we rond tien uur in de auto. Het vooruitzicht dat we naar een koelere plek rijden maakt de warmte dragelijk. Na een stop bij een pompstation gutst het zweet letterlijk langs mijn rug naar beneden. Na 2,5 uur is de temperatuur inderdaad gedaald. We stappen in San Diego uit met 28 graden! Heerlijk. We kunnen al inchecken. Als alle spullen op de kamer staan besluiten we naar het strand te gaan. Onderweg kopen we een lunch. We rijden naar Mission Beach. Parkeerplek zat en ook nog gratis…. Het strand is druk maar we vinden een mooi plekje. Tja. En toen lagen de badlakens nog in het hotel. Handig. Gelukkig genoeg winkeltjes, dus na 10 minuten strijken we neer op twee gloednieuwe badlakens. We lunchen en dan kunnen we de zee in. De zee is fris en wild. Cecile is er niet uit te slaan. Op een gegeven moment zien we 5 of 6 pelikanen in formatie over het stand vliegen. Wat een mooi gezicht. We zijn overigens de enige die ze opmerken…. Zo bijzonder zijn ze blijkbaar niet. Later zien we er nog een paar. We blijven de hele middag op het strand. Rond zessen rijden we richting de supermarkt. We kopen broodjes, salade, eiersalade, kaas, wijn, watermeloen en een calorierijke brownie….. Op de kamer smikkelen we alles op. Cecile wil nog even het zwembad uitproberen… Wat een waterrat. Morgen is Rody jarig, dan gaan we naar Seaworld.











• Dag 20 – 10 aug – San Diego

Hoera! Vandaag is Rody jarig! We zingen om 7 uur Happy Birthday voor hem. Natuurlijk krijgt hij ook een cadeautje. Een echte US boxershort. En daar is hij blij mee 🙂

Allereerst willen we onze buurman Dennis ook feliciteren met zijn verjaardag! We zijn je vanmorgen vergeten te berichten maar officieel ben je hier nog jarig. Dus: van harte! Als we terug zijn drinken we samen een glaasje, ok?

Na het ontbijt vertrekken we richting Seaworld. Het is slechts 10 minuten van ons hotel. We staan net voor de entree als het volkslied start. Iedereen staat stil en kijkt plechtig voor zich uit, sommige zelfs met de hand op het hart…. WE LOVE AMERIKA! Het wordt er met de paplepel ingegoten. Tijdens een van de shows, later op de dag, wordt ook nog even stilgestaan bij diegene die het land dienen en zorgen voor de vrijheid. Luid applaus volgt….



Het park zelf is geweldig. We hebben een flink aantal shows gezien. De shows met de orka’s maken de meeste indruk op ons. Er was ook een dolfijnenshow, een zeeleeuwen en zeeottershow en een circqe de la mer (acrobatiek). Erg leuk.

Cecile en ik zijn in de achtbaan geweest en met z’n drietjes hebben we twee waterrijke attracties gedaan. In de bootjes hoopten Cecile en Rody vurig dat ik niet gespaard zou blijven. Helaas voor hun. THEY GOT SOAKED!!! Ik bleef redelijk droog… Gelukkig was het tegen de 30 graden.





Cecile werd helemaal gelukkig toen bleek dat je Dolfijnen kon ontmoeten. Ze heeft er een aantal kunnen aanraken en van heel dichtbij kunnen zien. Dit heeft een onuitwisbare indruk op haar gemaakt. Ze blijft er maar over praten… Daarnaast heeft ze ook nog de zeeleeuwen visjes mogen voeren (5 visjes voor 7 dollar…).







Kortom. Het is nu 21 uur. We kijken terug op een hele leuke, feestelijke en zeer zonnige dag. Onze voeten zijn er klaar mee. Morgen slapen we een beetje uit. Dan rijden we naar Newport Beach (LA).

Dank namens Rody voor alle felicitaties!

• Dag 21 – 11 aug – Los Angeles

Er zit weinig tempo in ons als we om half 10 eindelijk opstaan. Cecile gaat even met iPad op FaceTime. We chatten even gezellig met Britt, Tess, Patty en Jeroen. Leuk om elkaar even te horen. We ontbijten in het hotel en rijden daarna naar La Jolla. Een mooi kustplaatsje (hoort bij San Diego). Daar blijven we tot een uur of 4 op het strand. De zee is wild. Het is niet mogelijk om Cecile alleen te laten zwemmen. Rody gaat met haar mee…. Ze worden door de golven alle kanten opgezogen; ze hebben veel lol (maar hebben nu allebei rode plekken van het schaven over het zand). Het is een heerlijk, lome, zonnige dag. We zien weer een aantal pelikanen; blijft indrukwekkend.





Na het strand rijden we in ruim 1,5 uur naar LA. We zitten in een van de voorsteden: Newport Beach. Het hotel is groot en doet chique aan. We mogen de auto niet zelf parkeren (valet). Best gek om zomaar de autosleutels af te geven, beetje overdreven ook. We eten in het hotel, heerlijke hamburgers! Vanavond gaan we vroeg naar bed. Morgen gaan we Universal Studio’s in Hollywood!

@iida ; Ik mis jou ook super erg. Mijn grote beefie.

Kan je bij dinsdag of vrijdag bij mij komen logeren???

Gezellig even bijpraten. Ik wil ook over jou vakantie veel horen!!!

Over een weekje zie ik je weer.

XxX je BFF.

• Dag 22 – 12 aug – Los Angeles

De wekker stond vroeg vandaag. Universal ligt op een uur rijden van het hotel en we willen er bijtijds zijn. We banen ons een weg door de ‘rustige’ zondagochtend spits in LA. Het wegennet is hier een complex geheel en we zeggen nog tegen elkaar dat de TomTom een mooie uitvinding is…



We komen even voor negen aan bij het park. Omdat we combi-tickets hadden gekocht konden we direct naar binnen. We besluiten het advies van een jongen die we eerder deze week spraken te volgen en liepen direct naar achteren in het park waar de nieuwe attractie ‘Transformers’ was. Wow!! Dat was gaaf. Een 3D ride. Ik kan het niet omschrijven maar het was supercool en de wachttijd maar 30 min (dat liep op de dag op tot 105 min). Vervolgens zijn we in de bootjes van Jurassic Park geweest. Toen zijn we wat shows gaan bekijken. We begonnen bij Waterworld. Een spectaculaire show op en rond het water. Uiteindelijk hebben we bijna alles in het park gezien. De Simpsons Ride (een virtuele achtbaan) was ook supergaaf. Bij de special effects show hebben we o.a. gezien hoe annimaties gemaakt worden. De Studio Tramtour is een uur durende rondleiding (in een tram) door het studio complex. We reden door de straat van Desperate Housewives, reden op de set van (ja Jeroen B.) Back to the Future en zagen een van de vele DeLorians. Ook was er een te gekke 3D animatie van King Kong. Onze tram werd aangevallen door Dino’s en King Kong heeft ons gered… We kwamen daarna terecht in een aardbeving, net toen we een metrostation in waren gereden.

Kortom, het was een super leuke dag. Rond een uur of vijf waren we (excl. Cecile, die kan beter met Patty en Jeroen op pad) het zat. Al die mensen, al dat geluid… We hebben heerlijk gegeten bij een chinees restaurant en toen zijn we langzaam naar de auto gelopen.









Tja, en toen was onze TomTom overleden. Nou, niet echt de TomTom maar het kabeltje van…. Humm. We hadden wel een kaart maar daar staan niet alle wegen van LA op. Het is nl. een kaart van heel West Amerika. Maar, we hebben wel een beetje gevoel voor richting en ik wist het adres van het hotel nog uit m’n hoofd. Dus we reden uiteindelijk nog redelijk soepeltjes richting Newport Beach. We namen de afslag met de straatnaam van het hotel…. Helaas: niks bekends. Rody zijn telefoon heeft ook een kaart maar zijn batterij was zo goed als leeg. Volgens die kaart waren we nog niet in Newport Beach… Er zijn dus twee Mac Arthur Boulevards…. Tja, dat bedenk je niet. We rijden weer de snelweg op en volgen de mobiel van Rody die net na de afslag uitvalt. Pfff. We zijn er… Dachten we. Uiteindelijk moeten we het nog 2 x vragen…. De straat is nl. kilometers lang. Uiteindelijk zien we het Google-gebouw dat we ook zagen toen we aankwamen. We waren best blij. Haha. Lang leve de digitale afhankelijkheid.

Morgen een rustig dagje, beetje uitslapen, inpakken en naar het strand, Overmorgen vertrekken we naar NY. De tijd vliegt voorbij…

@Iida: we zijn pas zaterdag 18 augustus thuis. Cecile vindt het leuk in de week erna wat af te spreken. We zullen wel even sms-en als we thuis zijn. Groetjes daar.

• Dag 23 – 13 aug – Los Angeles

We maken er vandaag een luie dag van. We slapen uit en liggen rond 10.30 uur in het zwembad. Lekker luxe op ligbedden met dikke kussens. Het is sowieso luxe in veel hotels. En elke dag je bed opgemaakt… Heerlijk! Toch missen we af en toe wel gewoon een keuken, een lekkere bank, etc. We liggen wat op bed hier 🙂

/>



Rond de middag besluiten we toch maar naar het strand te gaan. We zoeken een filiaal van onze favoriete supermarkt, kopen kaasbroodjes, salade, stokbrood, aardappelsalade, wat te drinken en we gaan op pad. We rijden naar Balboa Beach. Het is even zoeken naar een P, de situatie is wat verwarrend. De middenstrook van de weg is betaald parkeren en een de straatkant niet?!

Het strand is rustig maar er zijn genoeg mensen om het ‘gezellig’ te hebben. Het is een mooi strand met van die echte ‘Baywatch huisjes’. We lunchen, zwemmen, lezen, doezelen en dineren op het strand. Het feest is compleet als we op zo’n 50 meter van de kust een stuk of 5 dolfijnen zien zwemmen… Echt heel bijzonder! Later, vlak voor we naar huis willen gaan zien we er weer een paar. Er springen er zelfs een paar uit het water. Wow… Wat mogen wij toch veel zien en beleven. Echt te gek.

<









Met enige weemoed verlaten we het strand. Eigenlijk wil niemand van ons drietjes morgen weg uit Californië, het is hier echt heel fijn. New York wacht ons, en daar kijken we ook wel een beetje naar uit. We genieten alleen erg van onze tijd hier, het samenzijn, de rust. Het is zo relaxed….

Dikke kus voor iedereen in NL!

In het bijzonder aan onze drie nichtjes en onze stoere neef! Geef jullie mamma’s maar een hele dikke kus (Noor, mis je wel een beetje hoor) en doe de pappa’s maar de groeten.

Een hele dikke pakkerd voor Leontine, we denken aan jullie.

Pap, mam; ik vind het ook fijn jullie zaterdag weer te zien en te knuffelen. (we willen heel graag GEWONE boterhammen met kaas…, kan dat?)

Simon en Wilma, nu onze vakantie er in rap tempo doorheen gaat betekent het wel dat jullie bijna gaan naar Bella Italia. Vast een heerlijk vooruitzicht?!

Xxx

• Dag 24 – 14 aug – New York

Vanmorgen moesten we vroeg op. Geen idee hoe lang alles zou duren op en naar het vliegveld, het inleveren van de auto en inchecken…. We zaten dus om 4 uur in de auto. Om 5 uur waren we bij het Car Rental kantoor, om 5.30 uur waren we volledig ingecheckt. Het ging dus minimaal 1,5 uur sneller dan gecalculeerd… Dan gaan we gezellig op het vliegveld eten, beetje rondlopen, etc… Hummm…. Er was dus bijna niets. Dat werd dus wachten.

De vlucht ging voorspoedig, we hadden iets vertraging maar dat mag geen naam hebben. Eenmaal in Newark kwamen onze tassen direct van de band rollen, wat gaat het weer soepel dachten wij. Alleen tas drie kwam niet, en die kwam niet, en die kwam niet. Uiteindelijk hebben we ruim een uur op de derde tas moeten wachten. (Cecile was een beetje in de stress; al haar souveniertjes zaten in die tas, hadden we bijna de hele vakantie over moeten doen. Wat rot….)

Met de Yellow cab naar het hotel door de drukke avondspits. Zijn rijstijl is iets agressiever dan de mijne, maar dat moet ook wel in deze stad.

Het hotel staat midden in Manhattan. We slapen op de 28ste verdieping (uitzicht tot de overkan van de straat) en er is GEEN zwembad (arme Cecile).

We brengen snel al onze spullen naar boven en verlaten het hotel om wat te eten en om Times Square te bekijken. Dat ligt op 10 minuten van het hotel. We eten pasta en pizza bij een Italiaan en bewonderen daarna het verlichte Times Square. Het lijkt haast alsof het dag is, zo licht. Het is ontzettend druk. Toch is het niet benauwend. Alles gaat relaxed. Wat me opvalt is dat er veel mensen zijn, overal is wat te zien maar het is ‘stil’. Je hoort alleen de auto’s, de mensen. Geen harde muziek? Best bijzonder om hier ook eens te zijn. Om 1 uur komen we terug in het hotel. Daar vallen we allemaal als een blok in slaap.













• Dag 25 – 15 aug – New York

We hebben iets te vast geslapen. We worden helaas pas om kwart over elf wakker…. Snel kleden we onszelf aan om de stad in te gaan. We pakken de metro naar het voormalige WTC. Daar bezoeken we het museum en het herdenkingsmonument. Twee vierkante vijvers op de plek waar de oorspronkelijke torens stonden. Het is wel indrukwekkend met al die namen. Hierna lopen we naar de Staten Island Ferry. Het is inmiddels flink gaan regenen. We bekijken het Vrijheidsbeeld vanaf de boot. Als we terugvaren klaart het op en kunnen we toch nog wat mooie foto’s maken.

Nu zitten we even met een koffie bij Starbucks (geen straf voor Catelijne, de cappuccino is heerlijk!). Straks lopen we SoHo in. SHOPPEN !!!











• Dag 26 – 16 aug – New York

SoHo hebben we uiteindelijk toch links laten liggen… Het ging regenen en het hield niet meer op. Pas toen we hadden gegeten klaarde het een beetje op. Toen waren alle winkels al dicht. Op Times Square natuurlijk niet, dus daar wilde Cecile nog wel een keer heen… Tegen 11 uur waren we in het hotel. Moe genoeg om lekker snel in slaap te vallen.

Toch maar de wekker gezet om vandaag wat eerder op te staan. Om haf negen liepen we de straat op. Eerst even ontbijten en daarna het Empire Statebuilding bekeken. Vanaf de grond is het eigenlijk niet voor te stellen dat het zo hoog is, alles is nl hoog hier. In de St. Patrick (de grootste gotische kerk in de VS) een kaarsje gebrand voor diegene we missen en zij die het nu extra nodig hebben.

Vervolgens 5th Avenue afgelopen, geshopt bij A&F (mooie mannen!) en daarna een doorsteek gemaakt door Central Park. Best bijzonder zoveel groen midden in een stad waar verder elke meter bebouwd is. Zelfs hier eekhoorntjes gespot! We moeten lachen bij de herinnering dat we in Yosemite bij de eerste eekhoorn die we zagen niet wisten hoe snel we de camera moesten pakken. Toen wisten we nog niet dat we er honderden zouden zien.

Nu even bij Starbucks. Naast heerlijke koffie hebben ze ook lekkere citroencake. Jammie! We gaan zo in de herhaling voor SoHo. Moet lukken vandaag. De zon schijnt uitbundig.









21h00

Waarschijnlijk is dit (bijna) ons laatste berichtje vanuit NY. We gaan zo nog even naar Times Square (vooral voor Cecile). We hebben vanmiddag lekker rondgelopen in SoHo en daarna nog even over de Brooklynbrigde gelopen. De brug is in onderhoud, dus echt veel uitzicht hadden we niet. Daarna lekker naar het hotel. Het is Cecile gelukt al haar zakgeld er doorheen te jagen, dus nu de dollars op zijn in shoppen ineens een stuk minder leuk… Haha.

Morgen gaan we naar huis. Het is best fijn om iedereen weer te zien, maar de afgelopen weken zijn veel te snel voorbij gevlogen. We kijken terug op een prachtige reis. Het meest hebben we genoten van de prachtige natuur in het Westen. Maar ook de kust in Californië is zeker een plek om nog eens naar terug te gaan.

Iedereen nogmaals dank voor alle leuke en lieve berichtjes. We zullen jullie thuis niet vermoeien met de duizenden foto’s die we hebben gemaakt maar er een mooie selectie van maken.

BYE BYE GUYS!

• Dag 27 – 17 aug – New York
• Dag 28 – 18 aug – Amsterdam