Het is grappig om te zien hoe graag Rody weg wil uit het kamp in Swaziland. Hij is als eerste op en haast zich met inpakken. Om 7 uur rijden we het kamp uit. Tegen negenen rijden we ZA weer in na twee soepele grensprocedures: we vullen weer een serie formulieren in 🙂
Rond tienen hebben we allemaal honger. We tanken in Piet Retrief en ontbijten in een Amerikaanse (!) Diner. Eieren, bacon, toast. Daarna doen we boodschappen voor vandaag en morgen. Er is vast een keuken een en braai in ons huisje.
Om half twee rijden we het park in. De reis was lang en inspannend. De wegen zijn slecht. Veel potholes in de weg. Onderweg zien we ontzettend veel mensen langs de weg lopen, soms op afgelegen plekken. Dan vragen we ons af waar ze heen gaan. Groepen jongeren lopen midden op de 2x eenbaansweg waar je soms wel 120 km/uur mag rijden. Kleine kinderen van amper 5 jaar spelen en wandelen in de berm. In tegenstelling tot het trage wandeltempo van de meeste Zuid-Afrikanen, wordt er wel hard en roekeloos gereden. Soms rijden we door ondoordachte inhaalmanouveres met 3 auto’s naast elkaar. Het gaat gelukkig elke keer goed. In pick-ups zitten/staan soms wel 15 mensen achterin… het verkeer is hier een belevenis op zich.
In het park aangekomen rijden we naar het kamp. Het is hier prachtig en heel rustig. Onderweg staat er een grote olifant op de weg. Het is een bronzige bull. Dat kun je zien door het vocht dat over zijn wangen loopt en het vocht dat uit zijn geslachtsdeel loopt. Zo zijn olifanten het meest gevaarlijk. We kunnen niets anders dan op gepaste afstand wachten. Dan komt hij op ons aflopen. We zetten de auto zijn achteruit en rijden een stukje weg. Ik vind dit wel spannend hoor. Gelukkig besluit hij de bosjes in te duiken en kunnen we onze rit hervatten. We checken in. Boeken een wildrit voor morgenochtend en een bushwalk voor overmorgen.
Straks gaat de braai aan en bakken we frietjes in een pannetje olie. Maar eerst verder met onze Yatzee-competitie.