Vak2015 – Vegas – Denver

 

Zondag 12 juli
Het was een lange reis. Alles verliep voorspoedig. Eenmaal in Vegas waren we alle drie gesloopt. Om toch zoveel mogelijk in een nieuw ritme te komen zijn we nog even de Strip op gegaan. Hapje gegeten en om half tien lokale tijd alle drie in een diepe slaap gevallen. Het is nu 12 uur verder. We kijken vanuit het hotel uit op de achtbaan. Gisteravond hoorde we om de zoveel minuten gillende mensen langs het raam. Hilarisch gekkenhuis. Vandaag gaan we shoppen. Een crashpad, stoeltjes, wat kampeergerei en een nieuwe camera, die hebben we thuis gelaten. Dom, dom, dom…

De vakantie is nu echt begonnen 🙂

Maandag 13 juli
Vandaag zijn we vroeg opgestaan omdat de temperatuur snel op zal lopen. Om 8 uur rijden we richting Red Rock Canyon. Lekker de stad uit! Bij Red Rock Canyon is een bouldergebied waar we onze eerste USA-boulders hebben geklommen. De temperatuur was prima en er stond en lekker windje. In de schaduw van een rotsblok heerlijk ontbeten en genoten van de stilte. In Las Vegas is het nooit stil. De hele nacht gierende sirenes, toeterende auto’s en tot een uur of 12 iedere paar minuten een gillende rit van de achtbaan langs het raam. Cecile klimt een paar leuke boulders. Het lezen van de topo gaat ons niet zo goed af, maar de witte pofplekken op de rotsen geven voldoende richting. Ook Rody klimt een paar boulders. Mijn prestaties laat ik maar achterwege :-). Het was een heerlijke ochtend. Na het klimmen rijden we nog over de ‘scenic drive’ door het National Park. Prachtig.

Op de terugweg shoppen we bij de outlet stores van Gap en Converse… We hebben een uitdaging met de kilo’s voor de terugvlucht.

17 juli
We kamperen al een paar dagen in Zion NP. Geen WiFi in de buurt; da’s afkicken voor onze puber :-). De omgeving is geweldig. Gigantische, voornamelijk, rode rotsen. Het is een woestijngebied, maar omdat de rivier die door Zion loopt is het er behoorlijk groen. We hebben een aantal mooie wandelingen gemaakt. Gisteren zijn we door de Virgin river naar The Narrows gelopen. Een tocht die grotendeels door de rivier ging. Erg mooi en heerlijk koel zo met je voeten in het koude water en in de schaduw van de rotsen. Omdat het hier ontzettend warm is staan we iedere ochtend om zes uur op. We zijn dan lekker vroeg op de trails, dan scheelt een hoop mensen ook. Velen komen pas aan als wij op de weg terug zijn, de middagen chillen we lekker bij de tent. Beetje lezen, kaartje leggen…

Morgen verkassen we naar Bryce Canyon. De weersvoorspellingen zijn helaas niet zo goed, dus we duimen voor een beetje droog weer.

21 juli
Het was nog een heel gedoe voordat we naar Bryce konden vertrekken. Onze auto begaf het. Het motorlampje bleef branden en als het knipperde trilde de auto. Een oranje lampje is voor de verhuurmaatschappij geen alarmerend lampje, dus we konden er nog wel een paar dagen mee doorrijden. Wij dachten daar toch wat anders over. Zeker gezien het feit dat we na de Bryce echt de woestijn in zouden rijden. Bij een garage bleek dat de 4e cilinder stuk was. Repareren was ingewikkeld en kon zeker pas de volgende dag. Het was inmiddels einde dag en we zaten in Hurricane, een stadje op een klein uur van de camping af. Het heet Hurricane omdat het er altijd waait. Rijden kon, maar voelde niet als optie. In een hotel mogen we de telefoon gebruiken en worden we naar de garage bij de Wallmart gestuurd. Daar deden ze alleen banden en olie. Geen oplossing. Alle hotels leken volgeboekt. We vinden nog een dure kamer bij Travelodge. We eten in een restaurant nabij het hotel heerlijke burgers. Uiteindelijk wordt om 1 uur ‘s nachts een nieuwe auto gebracht, helemaal uit Vegas. De volgende ochtend rijden we naar de camping. We breken de tentjes af en vervolgen onze weg naar Bryce.

Bryce Canyon is een van de mooiste plaatsen waar we ooit zijn geweest. Heerlijk om hier weer te zijn. Nadat we de tent op hebben gezet gaan we met de bus naar de canyon. Het uitzicht is zoals in onze herinneringen. Adembenemend mooi. We kijken uit naar de dag van morgen, dan gaan we Canyon in. Terug bij de tent begint het te regenen. We eten uiteindelijk in de tent een omelet met worst en kaas op oud brood. Toch smaakt het.

De volgende ochtend staan we bijtijds op. De weersvoorspellingen zijn matig maar het ziet er goed uit, dus we gaan lopen. De meeste onweersbuien zijn pas in de middag. Het kan hier behoorlijk donderen. De ontelbare afgebrande bomen zijn de stille getuigen van vele inslagen. Het is prachtig in de canyon. We dalen af via de Navajo trail en buigen daarna af naar de minder populaire Peek-a-boo-loop. Het is prachtig en heerlijk rustig. Na 4 uur verlaten we de canyon. Het was een pittige wandeling met veel hoogtemeters, maar meer dan de moeite waard. We sluiten de dag af met een kaartje en een kampvuur. Nieuwsgierige eekhoorns rennen om ons heen, springen in de auto als ze de kans krijgen en knagen alles stuk wat in hun bereik komt. Schattige beestjes maar net zo irritant als stadsduiven.

Op maandag rijden we van Bryce naar Goblin Valley. De rit is bijzonder. Het landschap verandert ieder uur. We rijden tussen rode rotsen, saaie grijze rotspartijen, door de prairies en dan ineens weer groene bossen. Herten en koeien lopen langs en over de weg. Veel roofvogels in de lucht. In Goblin hebben we een Yurt gehuurd. Deze tent staat op een geweldige plek, midden tussen de rode rotspartijen. Waanzinnig. En zo lekker rustig. Ondanks dat we in de woestijn zijn gaat het regenen…. We leggen dus maar weer een kaartje. Na een dik uur wordt het droog en kunnen we alsnog naar de Goblins. Het is een bijzonder landschap. Mooi is een prima woord, maar grappig is het nog meer. We dwalen anderhalf uur tussen de rotsen door, maken foto’s en genieten van de stilte. Het is erg rustig. Zo nu en dan komen we wat mensen tegen. We sluiten de dag af met een culinair hoogstandje; ravioli uit blik. Het smaakt naar soep zonder soep…. Het kampvuur voor het slapen gaan maakt de dag compleet. Jammer van het dikke wolkendek. De sterrenhemel moet hier adembenemend mooi zijn…. Grrr

De weg van Goblin Valley naar Moab, die we vandaag reden, was lang en saai. Het weer is inmiddels een stuk beter. Deze camping heeft wel een douche, een zwembadje en WiFi. We blijven hier 5 nachten.

22 juli
Het Arches National Park ligt op een klein kwartiertje rijden van de camping. We staan vroeg op want het wordt een warme dag. In het park aangekomen ontbijten we eerst even bij de auto. Daarna starten we een hike door Devils Garden. Onderweg zien we een aantal mooie Arches. Halverwege de wandeling een steile klim over de slick rocks. We hadden Cecile’s aandacht weer. We klauteren omhoog en vervolgen onze weg. Het is een mooie wandeling waarbij we uiteindelijk over een bergkam lopen met een prachtig wijds uitzicht over het park. We klokken liters water weg, maar zo boven op de berg in het windje is het goed toeven. Als we op de terugweg naar de camping nog even langs het Visitor Center rijden lukt het ons om kaartjes te bemachtigen voor de guided tour door Fiery Furnance van vrijdag. Dat wilden we graag. Met een ranger gaan we dan klauterend tussen de rotsen door in een gebied waar slechts een gelimiteerd aantal mensen per dag in mogen. We hadden thuis bij het online reserveren achter het net gevist, maar we hebben geluk. Maar eerst gaan we morgen met een raft varen over de Colorado river. Heerlijk vooruitzicht; de hele dag op het water.

25 juli
Op woensdagavond gaan we (nou ja, Cecile) boulderen in Big Band Boulder. Dit kleine bouldergebiedje ligt langs de weg nabij de Colorado River. Omdat we pas laat gaan liggen de rotsen lekker in de schaduw. Cecile bouldert tot de zon onder gaat.

Het raften op de Colorado was meer een lange lazy river tocht met meer watergevechten dan rapids. Het was ondanks dat een heerlijke dag en de rapids die er waren waren wel weer erg leuk. Het water van de rivier was chocolade bruin, maar ondanks dat heerlijk verkoelend. Halverwege de trip lunchen we; hamburgers van de grill. Van de hele dag op het water word je moe. Om half tien liggen we alle drie gesloopt in bed, net nu de sterrenhemel zo mooi is…

Ons plekje ligt aan de rand van de camping. Zo nu en dan steekt er een flinke wind op (vast niet te vergelijken met de zomerstorm die Nederland teistert) die zoveel zand (van dat fijne rode zand) door alle gaasjes en kieren in onze tenten waait…. Heerlijk om na een lange, warme dag in een zandslaapzak te stappen. Er is niets tegen opgewassen.

Gisteren hadden we een luierdag. Beetje gewinkeld (nou echt veel bijzonders is er niet), boodschappen gedaan en gebarbecued. Aan het einde van de middag naar Fiery Furnance. Ondanks het feit dat we niets te doen hadden kwamen we haast te laat…. (stress in de auto). De wandeling was leuk. Een overenthousiaste ranger vertelde ons alles over het leven in de woestijn en het ontstaan van dit gebied. Ondertussen wandelen we een kleine drie uur met een groep van 25 man achter haar aan. Netjes in een lijn, achter elkaar de instructies nauwlettend volgend. Tja, het blijft Amerika; everything for your safety :-). We kunnen nu wel als een pinguïn door een kloof lopen… En we kropen door een mini arch en weten wat biological soul crust is (en dat je daar vooral niet op moet lopen!). Het was een mooie wandeling met prachtige vergezichten en een verborgen arch. Omdat we tegen zonsondergang het park verlaten worden we getrakteerd op een prachtig kleurenspel tussen de zon en de rotsen.

Vandaag stonden Dead horse point State Park en Canyonlands op het programma. Twee aardige parken, maar niet heel bijzonder in vergelijk met wat we allemaal al gezien hebben. In Dead horse point hebben we een wandeling gemaakt. Omdat er nergens schaduw was, was het eigenlijk te warm. We lopen tot het uiterste puntje van de klif waar, zoals het verhaal gaat, cowboys vroeger paarden naartoe dreven. Hier kozen ze de beste paarden uit. De rest lieten ze achter. Deze paarden stierven snel door de hitte en het gebrek aan water…. Het moet een zwaar leven zijn geweest voor de cowboys in die tijd, want het is hier echt warm en droog. Wij drinken de hele dag door water en rijden dan in onze airco gekoelde auto naar huis.

Canyonlands had wel iets weg van de Grand Canyon. Maar dan kleiner. Het uitzicht is wijds en daardoor al snel nietszeggend. Leuker om de Canyon in te gaan, maar daar hebben we allemaal geen puf meer voor. We maken een korte wandeling naar Mesa Arch; dat was dan wel weer erg mooi.

Nu genieten we even van de schaduw op de camping, een koud biertje, het zwembad en zo een douche. Vanavond gaan we in Moab een hapje eten. Morgen vertrekken we naar Monument Valley waar we maandag een tour maken door de Valley met de Indianen. Vanaf daar rijden we de bergen in. Ondanks dat de nachten daar koud zijn kijken we uit naar een beetje verkoeling.

O ja, en we pinnen bij de Drive True pinautomaat 🙂

28 juli
Even een korte update vanuit Montrose. We hebben Wifi bij de Starbucks. Eindelijk weer koffie!!!! We hebben mooie dagen achter de rug, wel erg warm. Eergisteren reden we van Moab naar Monument Valley. Een saaie, lange weg. Tegen het einde reden via de Moki Dugway van het plateau naar beneden richting Goosenecks State Park. We werden getrakteerd op een waanzinnig uitzicht en een steile gravelweg (ieuw). We bezoeken kort het State Park wat er bijzonder was. De San Juan river meandert hier 6,5 mijl over een hemelsbrede afstand van 1,5 mijl. Erg mooi. We lunchen in het park en rijden daarna naar Monument Valley. De camping is aardig en heeft een zwembad wat lekker is voor de nodige verkoeling.

Gisteren zijn we om 8 uur met een gids de vallei ingereden. Je kunt Monument Valley ook met je eigen auto bezoeken, maar alles is off-road en dat durven we met onze huurauto niet aan. We boffen; we zijn op deze vroege ochtend de enige passagiers. Dus Jasper, een Navajo indiaan die zijn indianennaam niet mag vertellen, geeft ons een privé tour. Hij vertelt ons veel over het gebied, zijn leven en het leven en de gebruiken van de Navajo’s.

Vanmorgen zijn we vroeg op gestaan. We hebben een lange rit achter de rug. De auto ligt vol met eten voor 3 dagen. We rijden nu de bergen in. Heerlijk koel hier. Geen zand en hitte meer. Vanavond weer een kampvuur. Over een dag over drie weer in de bewoonde wereld.

31 juli
We schrijven dit stukje op de veranda (het verandaatje) van onze cabin op de KOA campground in Buena Vista, Colorado. Aan de cabin hangt een waterbak waar om de haverklap kolibries komen drinken. Wat een prachtige, elegante vogeltjes. Het is een soort kruising tussen vogels en insecten. De dagen in The Black Canyon waren fijn. Het was er een stuk minder warm maar nog steeds erg aangenaam. De campground was mooi, echt een National Park campground. De herten liepen met hun jongen over onze plek. Helaas hadden ze ook ‘a bear problem’. Humm…. Minder. We werden er meerdere malen op gewezen dat we onze pitch schoon en netjes moesten houden. Een van de avonden kwam er een ranger naar ons toe, met geweer in de aanslag om ons te waarschuwen. Nou echt lekker heb ik (Cat) die nacht niet geslapen. Maar, geen beer gezien, we leven nog 😉

De Canyon was prachtig. De eerste dag wandelen we een korte, maar pittige trail. We worden ook hier gewaarschuwd. Er zijn 20 minuten eerder beren op de trail gezien. Rody en Cecile maken haast om de trail te lopen, ik ben iets minder enthousiast. Als een boom van een kerel de trail gaat lopen sluiten we daarbij aan. Ik ben bang om een beer tegen te komen en nieuwsgierig tegelijk. Maar, gelukkig/helaas geen beer gezien. Wel prachtige uitzichten over de Canyon. In de avond bezoeken we een rangerprogramma over de sterrenhemel. We leren het een en ander over de sterren maar omdat het licht bewolkt is en volle maan zien we weinig. Jammer, want Black Canyon is DE plek om de Melkweg te zien.

De volgende dag rijden we stroomopwaarts. Daar zijn een aantal stuwmeren. We hadden een dag eerder gepoogd een boottocht over de rivier te boeken. Helaas helemaal vol. Maar… Bofkonten die we zijn, als we in het Visitor Center informatie over de trails in de omgeving willen halen horen we toevallig dat er een afmelding is voor de middagtrip en wel voor….. ja, 3 personen! We boeken snel en haasten ons naar de boot.

De boottocht was leuk. Mooi om de Canyon vanaf het water te zien. Natuurlijk ook hier alles volgens het ‘all-for-your-safety-protocol’. De boot is een ponton die zelfs met windkracht 12 nog niet van zijn plek wordt gebracht. Toch moeten we allemaal een zwemvest aan. Hilarisch; als we eenmaal varen mogen ze uit…. Amerika ten top.

Vandaag zijn we naar Buena Vista gereden. Een route met een wisselend landschap. Soms erg mooi, vaak saai. In Buena Vista boulderen Cecile en Rody een tijdje in Boulder Garden. Daarna gaan we naar onze cabin op de KOA waar we pizza bestellen. Morgen rijden we de Rocky Mountains in. We verblijven daar nog 5 nachten in Moraine Park. Misschien dat we daar dan een beer spotten?

5 augustus
We zijn alweer een paar dagen in Rocky Mountains National Park, Moraine Park. We hebben een prachtige plek op de camping. Zondag zijn we naar Bear Lake gegaan. Daar hebben we een hike gelopen langs 5 kleine meren. Het was een mooi wandeling van zo’n 9 kilometer en ruim 350 hoogtemeters. Dat voel je wel als je weer beneden bent. De middag brengen we luierend door op de camping. Onze plek wordt goed bezocht door de bewoners van het park. Konijntjes huppelen rond de tent, eekhoorntjes gaan er af en toe zelfs doorheen. Er zijn tientallen vogels in prachtige kleuren; blauw, geel en rood. Ze vliegen af en aan. Zo nu en dan loopt er een hert over de plek. Het lijkt haast een scène uit Bambi.

Maandag rijden we naar Eldorado Canyon. Ongeveer 1,5 uur rijden van de camping. In dit prachtige kleine State Park zijn veel klimmers. Cecile bouldert en tik een V5 (6c) aan. Niet slecht. In de middag doen we wat boodschappen en douchen we bij een wasserette (op de camping namelijk geen douche). We willen bbqen maar de lucht is erg donker en er is alleen houtskool te koop in megaverpakkingen. Het worden dus hamburgers uit de pan….

Dinsdag willen we hoger in de bergen een wandeling maken. Het weer zit echter niet mee. Het is grijs en het waait hard. We rijden de pas wel op. Boven is het 4 (!) graden met windkracht weet-ik-hoeveel… Geen weer om te hiken. We rijden aan de andere kant van de pas naar beneden. Daar is een groot meer waar we lekker picknicken en wat luieren in de zon.

Vandaag nog een keer boulderen. Morgen rijden we naar Denver voor ons allerlaatste dagje in de USA. Tot snel! Veel liefs van ons.

6 augustus
De laatste update vanuit Denver. We hebben net Fish-and-chips gegeten, heerlijk kunnen douchen en gaan zo slapen. Morgenochtend pakken we het vliegtuig naar Amsterdam. Gisteren hebben we nog geboulderd in Horsetooth. Een prachtig, klein, boudergebied op een helling met uitzicht over een groot meer. De boulders zijn hier over het algemeen te hard voor Rody en dus zeker voor mij. Cecile heeft wel wat mooie boulders gedaan/geprobeerd. Na het boulderen geven we de crashpad weg aan aan twee jonge klimmers. Ze zijn helemaal overrompeld; you guys are awesome! Fijn om deze boulderaars zo blij te maken.

We kijken terug op een prachtige reis. Het is jammer dat we naar huis moeten, maar het is ook wel heerlijk om weer in ons eigen bed te slapen….