Angels landing

De grote rode rots achter Rody is Angels Landing. Deze foto hebben we gemaakt na onze wandeling naar de top. Het was geweldig. Deze hike stond al even op ons wensenlijstje. Het was eigenlijk niet de bedoeling de beklimming vandaag te doen. We waren te laat vertrokken (al is half 8 natuurlijk nog best vroeg) en wilden het rustig aan doen. Maar de hike die we van plan waren te lopen bleek afgesloten, net als wat andere opties. Dus er zat niets anders op dan vandaag maar Angels landing te doen.

De weg naar de top liep gelukkig een flink deel in de schaduw omdat we nog vroeg waren. Dat maakte het te doen, want ook vandaag is het weer ontzettend warm; ruim boven de 40 graden. Eerst voert een verhard pad ons tot bijna boven, daar wacht dé klim. Over smalle richels klimmen en klauteren we omhoog. Er hangen stalen kettingen waar we ons aan vast kunnen houden. Af en toe even wachten op de mensen die naar beneden komen. Want hoewel lang niet iedereen naar de top gaat, moet ik zo nu en dan denken aan die legendarische foto eerder dit van de file op de Mount Everest, zo druk is het. Boven is het uitzicht fenomenaal mooi.

De afdaling is misschien nog wel pittiger dan de klim. En eenmaal terug in het dal geven we onze voeten een verkoelend badje in de rivier. Bij Zion Lodge drinken we ijskoude cola en eten we chips. Een beetje zout kan geen kwaad…

Op de camping is het te warm, dus we besluiten om nog een stukje te rijden. Lekker koel 🙂 De weg leidt ons ovee een plateau waar het landschap verrassend groen is, er wonen zelfs nog best wat mensen en het land wordt bewerkt met graan.

We eten ‘s avonds een burger aan de bar van een echte Sportsbar. Erg Amerikaans, en lekker na zo’n dag.