Burrrr trail

De scenic byway 12 is oprecht een prachtige route die ons door diverse landschappen leidt. Tussen hoge rode rotsformaties, langs rond afgeslepen witte kalksteen rotsen en door bossen waar het ineens zo groen is dat we ons in een ander deel van het land wanen. De dorpjes waar we doorheen rijden zijn, in tegenstelling tot wat we verwacht hadden, klein en veelal verlaten. De enige reden dat hier nog mensen wonen lijkt het toerisme te zijn. Veel huizen staan leeg, al heeft elk dorp wel een kerk die dan wel weer tip top in orde is… dit is het gebied van de mormonen.In Kodachrome Statepark wandelen we een korte trail, de panoramaroute. Mooi en best warm, al was het nog in de ochtend. Wijdse uitzichten en pipes. Een soort hoodoos, maar dan in een andere vorm.Het is fascinerend om te zien hoe de tijd, de wind en het water met elke steensoort weer iets anders doen. Het Statepark is onderdeel van The Grand Staircase of Escalante. Een groot natuurgebied waar je prachtig kunt zien dat de aarde hier uit verschillende lagen bestaat. Onderweg eten we een burger in een gezellig tentje langs de weg. Heerlijke grote koude cola erbij. Amerikaanser kan het bijna niet. We downloaden een country playlist op Spotify zodat we de rest van de route begeleid worden met onvervalste country music. Nu is het plaatje compleet. Genieten geblazen…. HiiiHaa!Bij het visitor center van Escalante vragen we naar de conditie van de Burr trail. Een weg van zo’n 50 mile die deels verhard is, maar ook deels onverhard. Voordat we te horen krijgen hoe de weg erbij ligt krijgen we eerst een lesje articuleren. Het is Burrrr trail. En de man maakt er bibberende bewegingen bij. Het wordt ons afgeraden de hele weg te rijden. De we besluiten alleen het verharde deel te doen. Als we gedag zeggen zegt de man: “And remember: it’s Burrrr trail…”Deze weg leidt ons door een 7 mile lange canyon waar ook regelmatig autocommercials zijn opgenomen. We begrijpen waarom… ook dit is weer prachtig. In Torrey halen we ijs, fris, brood en eieren.Dan rijden we naar Capitol Reef National Park waar we een plekje op de camping hebben gereserveerd. Het is een verrassend mooie plek. Hier in Fruita kwamen de mormonen eind 19e eeuw. Enkele gezinnen vestigden zich hier en teeltem fruit. Abrikozen, kersen en appels. De camping ligt naast boomgaarden met fruit, volgens mij mogen we er zelfs plukken…. Het is als een oase in de woestijn. Met veel groen (we staan zelfs in het gras) en heel veel vogeltjes die ‘s avonds om de tent vliegen. O ja, en vliegjes, die zijn er ook…

Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *