Vanmorgen zijn we met de trein naar Fujisawa gereden. We eten wat op het station. Rody ziet een klein barretje. London Pub is de naam. De schuifdeur (ze hebben hier heel veel schuifdeuren) gaat open en we kijken naar binnen. Dertig centimeter van de deur staat de 1e van de maximaal 10 barkrukken die het barretje rijk is. Er wordt wat geschoven en ja hoor, we passen er gewoon nog bij! De menukaart heeft Engelse koppen (food, drinks, alcohol, etc.), maar daar houdt het ook bij op. Google translate biedt enige uitkomst. Toast met kaas, hotdog of een kaashond (een hotdog met kaas vermoeden we). Rody neemt een tosti kaas, Cecile en ik een hotdog. Met handen en voeten, een beetje Japans en wat Engels bestellen we alles. Ondertussen vragen de mensen in de bar zich waar we vandaan komen, Amerika jin? Nee, Oranda jin. We lachen wat, maar een echt gesprek is dan wel weer lastig, ook met de cursus Japans 🙁
We verlaten de bar en nemen de Enoden tram richting Hase. De tram rijdt een deel van de route langs de zee van de Sagami bay. Veel surfers in het water, maar we konden er helaas weinig van zien. We hadden mooie uitzichten verwacht, maar pitoresk kun je het hier niet noemen. Alles is netjes, verzorgd, nergens rommel, graffitti, etc. Maar mooi…. nee. Vanaf het station in Hase is het ongeveer 10 minuten lopen naar de Giant Buddha. Het beeld is in 1232 gegoten, zo’n 11 meter hoog en heeft al heel wat tyfoons, aardbevingen en tsunami’s doorstaan. Ik vind het er prachtig bij staan. Het is warm vandaag. Ruim 35 graden, zonnig en benauwd. Bij de buddha kunnen we gelukkig even in de schaduw zitten. Leuk om te zien dat ook veel schoolkinderen de buddha bezoeken.
Wachten op de tram, keurig in lijn…
Uitzicht op zee
Giant buddha
In Kamakura wandelen we even door het centrum en drinken thee. Daarna pakken we de trein naar Yokohama waar we een van de grootste Chinatowns van de wereld bezoeken en natuurlijk heerlijk Chinees eten in een van de honderden restaurants in de wijk.
Kamakura
Een van de toegangspoorten naar Chinatown
Morgen verlaten we Tokyo. Met de Skinkansen (bullettrain) reizen we naar Nagoya waar vandaan we met de trein doorreizen naar Nakatsugawa en vervolgens met de bus naar het kleine dorpje Magome in de Kiso vallei. Een heel andere omgeving dan de stad waar we de afgelopen dagen hebben rondgelopen. Een stad waar ruim 10 miljoen mensen wonen en werken. Het is een wereldstad, maar toch hebben we ons hier erg prettig gevoeld. Het was soms druk, maar bijna altijd in een soort aangename rust. Geen gejaagdheid, agressie, irritatie. Heerlijk!