Toen ik vanmorgen de deur open deed stond er een hert met jong een meter of 10 van ons huisje. Ze schrokken even, maar huppelden daarna vrolijk verder. Het is hier zo rustig. We horen alleen vogels, krekels en er loopt zo nu en dan een salamandertje over het terras. Sommige zijn prachtig groen.
We ontbijten laat en luieren wat in de ochtendzon. Tegen het eind van de ochtend pakken we onze wandelschoenen en stappen we in de auto. In Montescudaio halen we bij een klein bakkertje foccacia brood voor de lunch en Cantuccini koekjes. Zo van de bakker zijn een stuk lekkerder. Minder hard en minder zoet…
We rijden naar Casetta Campo di Sasso. De weg is hobbelig en onverhard. Ik hoop de hele tijd dat we geen tegenligger tegenkomen. Uiteindelijk parkeren we bij de boshut waar vandaan je naar een waterval kunt wandelen. Het is een korte wandeling door het bos. Helaas… geen waterval te bekennen. Een klein treurig stroompje water…. Zorgelijk zo vroeg in het seizoen.
Er zijn drie wandelroutes in het bos. We lopen ze allemaal zodat we toch nog aan een kleine 5 km komen. Niet heel bijzonder, maar we hebben de benen gestrekt en weer een mooi ritje met de auto gehad. We komen onderweg niemand tegen, alleen tientallen vlinders.
Op de terugweg halen we boodschappen. Voor de verandering doen we de bbq maar weer aan. De komende twee dagen lijkt het weer minder te worden. Maar zo in ons huisje is dat geen probleem. Ik ben aan mijn derde boek bezig. Heerlijk…
We toasten op Cecile die ook haar laatste tentamen gehaald heeft. Trots!
Limocello???
Lekker, breng je flesje mee voor Katrien? 😉