Het gebied waar we zitten is prachtig. Maar alles wat we willen zien of doen lijkt dichtbij, maar daar vergissen we ons behoorlijk in. Je doet overal uren over. Omdat we geen zin hebben om heen en weer te blijven rijden besluiten we dus om ons mooie plekje toch te verlaten.
Via Castelluccio rijden we – met een omweg – naar de kust. Een rit van ongeveer 3 uur door het nationaal park Monte Sibllini en over de Piano Grande. Een grote vlakte op zo’n 1400 meter hoogte. Tijdens de Fioritura wordt de Piano Grande gekleurd door een zee aan bloemen, van dieprood tot felgeel en hemelsblauw. De velden zijn bezaaid met bloeiende wilde bloemen en linzenplanten. De vlakte is een soort natuurlijke platte kom, prachtig gelegen tussen de omliggende groene bergen. Het is mooi, maar minder bijzonder dan ik had gehoopt. Het is een zeer populair natuurfenomeen dat vooral veel toeristen aantrekt die op de gekste plekken, en met gevaar voor eigen leven, als kippen zonder kop over de weg lopen om op de foto te gaan met een paar klaprozen.
We maken een stop in Castellucio. Ook dit dorp is zwaar getroffen door de aardbeving. Er wordt wel gebouwd, maar het gaat langzaam en bijna alle activiteit vindt plaats in noodgebouwen. We eten een broodje en drinken wat. De stalletjes langs de weg verkopen gedroogde linzen. Niet mijn favoriet, dus die laten we daar.
Als we aan de andere kant van het plateau weer naar beneden rijden zien we hoe verwoestend de aardbeving moet zijn geweest. Sommige dorpen zijn spookdorpen. Huizen, kerken en zelfs de begraafplaats zijn dichtgetimmerd of afgezet. Aan de randen van de dorpen zijn nieuwe huisjes gebouwd. Heel functioneel. Het doet wat met de charme van het gebied. En aan het aantal dichtgetimmerde hotels te zien is een belangrijke inkomstenbron (toerisme) behoorlijk is opgedroogd. De natuur heeft echter niet zichtbaar geleden. Het is een een prachtige rit met een breed scala aan verschillende landschappen.
We hebben onderweg nog een missie. Het remlicht van de auto is stuk en moet vervangen worden. Een nieuw lampje vinden is nog niet zo eenvoudig. Als je geurtjes voor in je auto wil kun je bij elke pomp terecht, maar reservelampjes zijn schaars. Pas bij de 4e benzinepomp kunnen we het juiste lampje kopen en onze reis weer veilig voortzetten. Een setje reservelampjes is zo gek nog niet 😁.
Onze bestemming voor vandaag is Santa Maria a Mare. Aan de Adriatische kust. Hier hebben we, een kilometer landinwaarts een kleine camping gevonden. Aan zee zijn ook wel campings, maar dat zijn van die enorme dorpen, die slaan we liever over.
Nadat de tent staat nemen we een verfrissende duik in het zwembad. Rond 19 uur stappen we op de fiets op zoek naar een gezellig plekje om te eten. Het is overal erg rustig dus uiteindelijk schuiven we aan bij een pizzeria met gezellig gekleurde stoeltjes. Verder is het uitgestorven. Een beetje ongezellig is het wel. Gelukkig komen er snel meer gasten en eten we een meer dan lekkere knisperende superdunne echte Italiaanse pizza. Verrassend lekker. Een top 3 pizza. We sluiten af met een ijsje van de ijsboer aan de overkant.
