Het is grijs en relatief fris als we wakker worden. Eerlijk gezegd best lekker. De voorspellingen voor vandaag zijn wat buiig en zo’n 24 graden. Prima weer voor ons geplande fietstochtje. Vandaag rijden we een deel van Ecopista do Dão.
De “Linha do Dão” is een in 1988 opgeheven spoorlijn tussen Santa Comba Dão en Viseu. In 2011 is het traject omgetoverd tot een fiets- en wandelpad met de naam Ecopista do Dão. Volgens de boekjes is de route met zijn 49 km is het niet alleen de langste Ecopista, maar waarschijnlijk ook de mooiste Ecopista van Portugal. We weten het niet. Maar het was wel een mooi ritje. Vooral lekker om even een stuk te trappen, dat is er nog niet echt van gekomen deze reis.
We rijden zo’n 20 kilometer van het traject, we moeten immers ook nog terug. We stappen op in Santa Comba Dão en rijden tot Tondela. De route gaat grotendeels langs de rivier de Dão en biedt mooie wijdse uitzichten, maar gaat ook hele stukken tussen rotsen en groen, typisch een spoortraject dus.
Tegen de tijd dat we terug zijn bij de camper schijnt de zon en hebben we het ongemerkt best warm gekregen. Dan biedt een camper met douche uitkomst. Op de parkeerplaats bij het station douchen we snel. Schone kleren aan: heerlijk.
We rijden vervolgens naar Nelas waar we weer een nachtje bij een wijnhuis slapen: Lusovini Vinhos de Portugal. Dit keer worden we ontvangen door een leuke meid die goed Engels spreekt. Ze geeft ons een korte rondleiding. Het bedrijf is in 1958 gestart en heeft op meerdere plekken in Portugal wijngaarden. Vroeger maakten ze ook brandy, maar dat is verleden tijd. Alleen de koperen ketels, die ze wekelijks moeten poetsen, herinneren aan deze tijd.
Na de rondleiding kopen we wat extra flesjes wit, rood, rose en bubbels voor thuis. De camper mogen we parkeren op de parkeerplaats naast de wijnmakerij. Niet heel idyllisch, maar prima voor de nacht.
Morgen gaan we naar Spanje. Salamanca is de volgende bestemming.