Free Englisch guide. Yes, yes…

Een nieuwe dag in Japan. We ontwaken om 6.30 uur door de bel die door het pand gonst. Heerlijk hoor, je kunt de dag ook op vakantie niet vroeg genoeg beginnen😞. De nacht was onrustig. De Franse gasten in de ryokan vierde vannacht een feestje, terecht. Wereldkampioen word je niet elke dag 😉.

We hebben geen ontbijt besteld en eten dus buiten op een terras onze Japanse krentebollen en een appel. Daarna lopen we naar de bus. Het is vandaag een feestdag in Japen. De dag van de zee. Umi no hi. Een nationale feestdag als dank voor wat de zee Japan biedt en voor hoop op voorspoed als maritieme natie. Er wordt niet bijster veel aan gedaan, maar iedereen is vrij. Het is ons niet helemaal duidelijk of de bus om 8.15 of 8.40 uur vertrekt, daarom staan we om 8.10 uur bij de halte van Magome. Uiteraard komt de bus om 8.40 uur. Rond de klok van 11 zijn we in Nagoya. We wandelen naar het hotel dat zo’n 10 min van het station af ligt. Hier droppen we onze tassen en gaan op pad.

Ik Google hoe we naar het Nagoya Castle moeten en we lopen naar de bushalte. De bus komt al snel. Eenmaal onderweg bekruipt ons het vermoeden dat we toch iets niet goed gedaan hebben. Verkeerde bus, verkeerde richting. Hoe dan ook; niet goed. We stappen uit en plannen opnieuw. We moeten een klein kwartiertje lopen naar de metro. Het is inmiddels 37 graden en de zon schijnt fel. Mijn oren lopen letterlijk vol met zweet. Het gutst aan alle kanten langs mijn gezicht naar beneden… Ook voor Japanse begrippen is dit echt erg warm.

We luchen onderweg en uiteindelijk komen om 12.56 uur bij het kasteel aan. We kopen een kaartje en zien dat er om 13 uur een gratis tour in het Engels is. Leuk! Een vriendelijke gepensioneerde Japanner komt enthousiast op ons af. Hij is onze guide voor vandaag. We krijgen een prive tour. Het is een leuke man, hij doet erg zijn best, maar Engels spreekt hij nauwelijks. Hij laat ons de tuinen zien en vertelt de bedoeling achter de opzet. Alles is met een idee gemaakt. De rotsen stellen bergen voor en met een beetje fanatasie kun je de waterval zien stromen…. hij praat honderduit. Wij begrijpen slechts fladeren en knikken enthousiast. Nadat we de tuin hebben gezien neemt hij ons mee naar het paleis dat voor het kasteel staat. Dit paleis is recentelijk opnieuw gebouwd en pas heel kort weer open voor publiek. Het is prachtig. Helemaal van Hinoki cypress bomen uit de Kiso Valley. Heel bijzonder, kostbaar hout. Het gebouw is anders dan de paleizen zoals wij die in Europa kennen. Het is strak, minimalistisch en compleet in balans. Geen overdreven prots en paal. Met prachtige muurschilderingen. Na het paleis bekijken we het kasteel, dat is nu gesloten (voor 4 jaar) in verband met renovatie. Van buiten ziet het er prachtig uit. Jammer dat we er niet in kunnen.

 

 

 

Naast het kasteel is een ijswinkel. We kopen 3 ijsjes en 3 halve liters water. Een heerlijke traktatie met deze temperaturen.

We vervolgen onze weg en komen een flink aantal grote sumo worstelaars tegen. Er is een tournooi vlak naast het kasteel, helaas zijn alle kaarten uitverkocht. Dus we pakken de metro naar Oasis 21. Een complex met een groot glazen dak wat een soort vijver is. Op de binnenplaats is een concert aan de gang van een matige Japanse boyband. Wat wel leuk is dat er heel veel meisjes in kimono rondlopen. Ze zien er stuk voor stuk beeldig uit. De enkele jongens die meedoen met deze stijl zien eruit alsof ze in hun badjas rondlopen.

 

We pakken de metro naar Osu Kannon een tempel die middenin een winkelwijk ligt. De tempel is prachtig. We branden een kaarsje, kan nooit kwaad toch? De winkelstraten eromheen zijn weinig bijzonder en het wordt tijd om te eten.

 

We reizen naar Nagoya Station. Dit station is volgens Wikipedia met 410.000 m2 vloeroppervlakte het grootste station ter wereld. Per dag maken ca. 1,14 miljoen reizigers gebruik van het station. In vergelijk, Utrecht centraal heeft er dagelijks nog geen 180.000. De treinen rijden af en aan. Het is druk, maar geen chaos. Alles loopt op rolletjes.

We eten een hapje in een van de vele restaurants. De menukaart heeft wel plaatjes maar de tekst is grotendeels in het Japans. Cecile kiest voor een gerecht dat Google als volgt vertaalt: “Tempura van eieren met een halve eit werd toegevoegd aan de kommen van de ouders en het kind en de kippenhemel”. Dat smaakt echt heerlijk 🤣.

Vlak naast het station staat de Midland Square tower. Op  de 45ste verdieping van deze toren is een uitkijkplatform. Een stuk mooier dan die in Tokyo. Ruim 220 meter hoog. De lift raast met een noodtempo omhoog, heel indrukwekkend omdat de lift van glas is en uitkijkt over de stad. Er is vuurwerk aan de horizon vanwege de feestdag. Het is ver weg, maar erg mooi. We blijven een tijdje kijken.

 

 

Daarna wandelen we naar het hotel. Lekker douchen (geen luxe) en even videobellen met mijn vader. We zijn wel ver weg, maar denken elke dag aan hem en mijn moeder.