Op 6 augustus 1945 lieten de Amerikanen om 8.15 uur een atoombom vallen op de Japanse stad Hiroshima. Een gebeurtenis die we kennen uit onze geschiedenisboeken. Op de plek des onheils staan doet iets met je…….
We bezochten vandaag het Peace Park. Hier staat The Atomic Bomb Dome. Een van de weinige gebouwen waar nog iets van is overgebleven. Het is het symbool van de gruwelen die hier hebben plaatsgevonden. Alleen al in Hiroshima stierven om en nabij de 145.000 mensen. Nog eens duizenden en duizenden raakten ernstig verbrand. Het staat staat ook symbool voor de roep om wereldvrede en het ontmantelen van alle kernwapens die er zijn. Het gebouw is opvallend en wat mij betreft een prachtig symbool. In Japan is lange tijd flink gediscussieerd over het wel of niet laten staan van deze ruïne. Ik ben blij dat er uiteindelijk voor is gekozen het te laten staan en te onderhouden tot in lengte van dagen opdat dit nooit vergeten mag worden.
Verderop in het park staat het Childeren Peace Monument. Een van de overlevenden van de aanval was de 2 jarige Sadako Sasaki. Op 12 jarige leeftijd is zij overleden aan leukemie als gevolg van de straling van de atoombom. Na haar dood hebben haar schoolvriendjes geld opgehaald voor alle kinderen die slachtoffer waren van de atoombom op Hiroshima. In het park is een beeld van Sasaki onthuld waar zij een gouden kraanvogel vasthoudt. Aan de voet van het beeldje staat de tekst: ‘Dit is onze Schreeuw. Dit is ons Gebed. Vrede op Aarde’.
We zien schoolklassen les krijgen. En een groep hangt, naar goede gewoonte, een tros met 1.000 gevouwen kraanvogels op in een van de kasten die rondom het beeld staan. De kraanvogel staat symbool voor geluk en een lang leven. Ik moet aan mijn zusje denken die ook ooit 1.000 van deze vogeltjes vouwde die als een mooie tros in haar slaapkamer voor het raam hingen. Later, in het museum krijgen we een kaart die is gemaakt van gerecyclede kraanvogels met de oproep de geschiedenis te blijven delen.
Duizenden en duizenden kraanvogels
Een groot deel van het Hiroshima Peace Memorial museum is dicht vanwege renovatie, maar de kleine tentoonstelling is nog steeds indrukwekkend, maar het maakt me ook somber.
Als laatst bezoeken we Hiroshima National Peace Memorial Hall for the Atomic Bonn Victims. Een prachtig, sereen monument….
De ‘foto’ op de wand bestaat uit 145.000 stukjes. Voor elk slachtoffer een.
Buiten is het ontzettend warm en we zoeken na ons bezoek aan het park de koelte van een restaurantje op waar we lunchen. Daarna wandelen we nog even door downtown Hiroshima.
In de tram terug naar het station maken we een gezellig praatje met een Japanse man die behoorlijk Engels spreekt. Hij vertelt over zijn reis naar Europa toen hij nog jong en rijk was, over zijn katten en zijn wens om een leeuw te bezitten. Hij laat ons foto’s zien van zichzelf en een leeuw. Leuk om eens iemand te spreken, de taal is deze reis best een barrière.
Met de Shinkansen reizen we in een uur de bijna 250 kilometer tussen Hiroshima en Himeji. Maximale snelheid boven de 280 km/uur. Wat een geweldige manier van reizen, zo comfortabel, zo snel… Alleen helaas weer niet de Hello Kitty trein Leontine 🙂
Morgen gaan we naar Kyoto. Hier hebben we erg veel zin in. Er is daar zoveel te zien dat we nog niet weten wat we als eerst gaan doen.
En dan het weer… ook in Japan is het erg heet. Iedere dag 35 plus. Op dit kaartje is duidelijk te zien dat wij het terecht erurgh warm hebben. We passen ons tempo aan, drinken sloten water (ook al zijn we geen vissen pap) en blijven rustig doorademen.
Ik heb er geen woorden voor!
Erg bijzonder en indrukkend, Hiroshima! Het beeld van het kind met de kraanvogel en dan de tekst erbij… heel mooi.
Jammer dat jullie weer niet de Hello Kitty trein hebben… lijkt mij zo bijzonder;)
En warm is het hier inderdaad ook, werken is dan ook geen straf want daar staat de airco aan:)
Geniet nog lekker!
Dit soort monumenten moeten er ons aan blijven herinneren hoe weerzinwekkend wreed de mens kan zijn. Een bijna geheel verdwenen dorp wat in China als monument is blijven staan na een natuurramp heeft op ons een diepe indruk gemaakt. Dit is iets wat mensen elkaar aan doen. Mensen zoals wij, die hun kinderen willen zien opgroeien en van elkaar houden. We kennen allemaal de beelden uit Hiroshima. Op naar jullie volgende reisdoel.